Een persoonlijke uitvaart

Van jongsafaan ging ik graag naar Handel, naar oom Wim en tante Fien (mijn peettante nadat oma was overleden) daar voelde ik me altijd erg welkom, alsof het mijn tweede thuis was en dat is ook altijd zo gebleven, tijdens mijn jeugd maar zeker ook na mijn huwelijk met Margreet. We woonden toen in Uden en gingen regelmatig in Handel op visite, later ook met onze kinderen Gabri en Niels. Zij vonden het ook geweldig om bij oom Wim en tante Fien te zijn.

Voor mij onvergetelijke momenten:
- De verjaardagen van mijn ouders in Gennep, die nog gezelliger werden zodra oom Wim en tante Fien (met in hun kielzog ome Toon en tante Lies) waren gearriveerd;
- De keer dat ik in Handel logeerde en dat ik tijdens het eten mijn linkerarm voor het bord op tafel had liggen ipv netjes naast het bord. Oom Wim zei toen heel serieus: “Je kunt je arm beter op je schoot leggen, dat eet makkelijker”. Dat deed ik natuurlijk netjes, maar ik had mijn arm nog niet op mijn schoot liggen of ik voelde de hand van oom Wim op mijn achterhoofd en vervolgens zat mijn hele gezicht onder de yoghurt….. ;
- De bomen die Henk en ik met oom Wim op enkele zaterdagen in 1968 hebben gehaald in het bos (met toestemming van de boswachter) om deze vervolgens rondom het grote grasveld achter de huisjes weer in de grond te planten….(die staan er nú overigens grotendeels nog);
- Het kamperen met onze tent op het gras achter de huisjes, samen met onze kinderen. Later nog met onze caravan, toen tante Fien inmiddels was overleden en oom Wim bij ons kwam eten onder het genot van een lekker glaasje wijn…;
- Onze bruiloft in 1973 waarbij oom Wim natuurlijk de gangmaker was;
- De Boerenbruiloft van Wim en Fientje in 2016 in Boekel waarvan wij intens hebben genoten. Volgens Wim hebben zijzelf daar meer van genoten dan van hun eigen bruiloft destijds, maar dat kwam vooral door het ziekbed en het trieste overlijden van oma Reijnen vlak na hun huwelijk;
- Ons 50-jarig huwelijksfeest in Malden waarbij Wim aanwezig was en waarbij hij de harten stal van onze gasten, zéker de vrouwelijke…..
- De lunch die wij - als petekinderen van tante Fien - op donderdag 25 september jl nog samen met Wim hebben genoten in Helmond. Een belofte die Wim had gedaan aan zijn Fientje;
- De vele bezoekjes die Margreet en ik of ik alleen, op de motor, brachten aan Wim in Handel en Helmond. Deze bezoekjes gingen altijd gepaard met een lekker wijntje en/of biertje.

Met het overlijden van Wim is voor Margreet en mij, maart zéker voor mij, een tijdperk afgesloten, helaas. Ik kreeg en krijg nog altijd een warm gevoel als ik Handel binnenrijd. Mijn motorritjes leiden in bijna alle gevallen via Handel en ff langs Haveltweg 6, wat tot voor kort een troosteloze aanblik gaf met die hekken ervoor. Inmiddels is het weer bewoond, zag ik.

Wim, bedankt voor jouw hartelijkheid, vriendelijkheid, warmte, humor en verhalen (zéker die over jullie vakantietripjes met mijn ouders). Dit gaan we enorm missen. We houden van je. Margreet en Geert

Beste familie,
De afgelopen weken schoten de herinneringen aan Wim me te binnen naar aanleiding van het nieuws rond de militaire begraafplaats in Margraten, waar de herinneringen aan zwarte Amerikaanse strijders rigoureus zijn gewist. Acht jaar geleden liep ik rond in Handel op zoek naar verhalen over zwarte Amerikanen die daar in 1944 gelegerd waren. Ik belde lukraak aan bij oudere Handelnaren, maar werd al snel verwezen naar Wim. Die onthaalde me hartelijk in zijn huiskamer aan de Haveltweg. Hij bleek een verhalenverteller die zijn verhaal ook nog wist te onderbouwen met twee foto’s met daarop zijn familie en drie zwarte Amerikanen voor een Handels kippenhok. Het ultieme bewijs dat de Amerikanen daadwerkelijk in Handel waren gelegerd, waar door sommigen aan werd getwijfeld. Later belde hij me nog voor een tweede verhaal over zijn vader die in zijn café een NSB’er een borrel weigerde, wat tot wilde taferelen leidde in de boerderij van de Van de Vossenbergs.
Het verbaasde mij dat Wim me op een dag belde met de mededeling dat hij in Helmond was neergestreken. Een op en top Handelnaar die naar Helmond verhuist? Het kon blijkbaar niet anders. Van een oud-collega die hem interviewde voor het huisblad van de Ameideflat, hoorde ik dat Wim al snel nieuwe relaties aanknoopte met mensen in zijn omgeving. Dat is een gave die hem tot op hoge leeftijd niet in de steek liet. Ik vond het in ieder geval prachtig om te horen.
Veel sterkte gewenst.

Wim
Het was altijd gezellig met jou bij de fanfare/drukband. Mooie gesprekken gehad.
Rust zacht
Sterkte voor de familie